Blog #7 - Data & Visualisatie

De Plattegrond van Greenfields

Infographics dienen om grote hoeveelheden informatie op een grafische manier vorm te geven. Eigenlijk visualiseren deze infographics dus data. De grafische stijl van de infographic geeft veel mee aan de uiteindelijk over te brengen informatie, daar ga ik in dit blog verder over in. Hierboven zie je de plattegrond van het festival: Greenfields, een festival wat plaats heeft gevonden in de zomer van 2013. Op de plattegrond zie je de locaties van onder andere de stages, bar, kluisjes en wc’s binnen het festivalterrein. Ook staan de ingangen van het terrein afgebeeld en de parkeerplaatsen die zich buiten het terrein bevinden.

De vormgeving is een beetje hetzelfde als de site en het logo, ze proberen doormiddel van continuïteit van deze stijl een eigen identiteit in het netvlies van de festivalganger te branden. Ze willen met alles wat er op het festival is indruk maken op de festivalganger, een mooie plattegrond zou ook eerder mee worden genomen naar huis om als soort herinnering te dienen. Hieronder zie je een van de facebookbanners die ze hebben geplaatst, hier zie je duidelijk dat de huisstijl is doorgevoerd in het design van de plattegrond.

De vormgeving heeft geen gelijke stijl met wat er daadwerkelijk op het festival is. Hiermee bedoel ik dat de afbeeldingen van bijvoorbeeld de ingang en het eetkraampje natuurlijk niet vergelijkbaar zijn met het daadwerkelijke uiterlijk.

Het geeft een vrolijk en gezellig beeld, het lijkt een beetje op een knusse kermis. De kleuren zijn vrolijk en fel en geven dus eigenlijk een beetje aan hoe het op het festival is; vrolijke mensen en een felle zon. Dit zou wel eens de opvatting kunnen zijn die in de vormgeving zit verborgen. 

Als de infographic grafisch zou worden veranderd zou het weinig veranderen over de informatie die het meest van belang is; de locatie van de verschillende services en stages. Het zou wel impact kunnen hebben over wat het over het festival zegt. Met het design van nu lijkt het een vrolijk en leuk, maak je hier een plattegrond van met alleen blokjes met een woordje erin zal dit impact hebben op de ervaring van de festivalbezoeker.

Blog #6 - Identiteit

Nike is een merk dat we natuurlijk al een hele tijd kennen. Als je ook maar ergens het logo ziet leg je meteen de link naar de mooie sportkleding die ze produceren. Dat dit merk de grootste naam heeft in de sportwereld is geen vraag meer. Draai je maar eens naar een van de mensen die nu om je heen zitten en vraag ze 2 sportmerken op te noemen die het eerst bij ze in gedachte schieten. Gegarandeerd dat Nike daartussen zit. 

Het woord Nike komt van Nikè, godin van de overwinning. In het geval van Nike dus in de sport. Het bedrijf begon in 1962 als “Blue Ribbon Sports” en is in 1978 hernoemd naar “Nike”.  Het is begonnen bij atletiek en heeft zich in de loop van jaren uitgebreid naar alle takken van sport. (Het leuke is dat de plek waar de oprichters vandaan komen en waar het hoofdkantoor dus is gevestigd dezelfde plek is waar ik een jaar High School heb gevolgd; Oregon.)

Altijd heeft Nike ervoor gepleit om sport en beweging te promoten, de link die het bedrijf legt tussen hun kleding en sport is onvermijdelijk. Ook alle slogans die het bedrijf gebruikt voor hun producten hebben betrekking op sport: “Just do it!” & “Every damn night.”. Nike wil dus niet alleen ervoor zorgen dat mensen hun product kopen, maar ook om ze in beweging te krijgen.

Ook sponsort Nike heel veel sportevenementen zoals WK’s voetbal, maar ook verschillende individuele sporters zoals Kobé Bryant (NBA) en Lionel Messi (FCB). Deze gaan op hun beurt dan weer een klein rolletje spelen in een van hun commercials. Ook zijn het vaste sponsoren van meer dan 100 verschillende internationaal gevestigde teams van verschillende sporten. Dit gaat van golf tot aan cricket. Het gaat in Oregon zelfs zo ver dat het American Football team van de University of Oregon nooit met hetzelfde tenue spelen. Ze krijgen elke wedstrijd een nieuw tenue met ander design. Dit natuurlijk omdat het hier allemaal is begonnen.

We kunnen dus concluderen dat Nike doormiddel van zijn vele sportpromotie een bedrijf is met goede intenties. Het in beweging krijgen van mensen en promoten van sport. Dit is gezond en goed voor de maatschappij.

Blog #5 - Geluid

De artiest van dit stuk muziek is “Can’t Stop Won’t Stop”. Deze groep van twee twintigers is in 2009 samen met elkaar in de studio gaan zitten om muziek te maken. Ze beschrijven hun muziek als: “Straight up party music for straight up party people.”. Zoals je merkt zijn het niet jongens die al te serieuze teksten schrijven, ze zijn meer in voor leuke en gezellige bounce muziek met een beetje humor en proberen ver weg te blijven van de serieuzere rap. Het lijkt juist alsof ze serieuze rap soms juist belachelijk maken. Hun nummers worden vaak gebruikt als achtergrondmuziek bij aftermovies van zomeractiviteiten en daar past het wat mij betreft ook perfect bij.

In de originele clip staan de artiesten boven op Beverly Hills en lopen ze door de Canals van Los Angeles. Ook hebben ze scènes waarbij ze staan te rappen in een discotheek, een lege kamer en voor een wit scherm. Het lijkt in hun video’s een beetje alsof het “De Jeugd Van Tegenwoordig” van Amerika is. De clip komt wat dat betreft wel  overeen met hun muziekintenties.

In de andere uiting van het nummer is het onder een filmpje gezet waarin een groep mensen op een zomerse dag van een hele grote waterglijbaan afgaan. De glijbaan heeft een schans aan het eind en deze lanceert de mensen een enorm eind de lucht in. Door de enorme hoogte die de deelnemers bereiken kunnen er veel vette stunts worden uitgevoerd zoals salto’s en schroeven en zorgt voor veel vette slow-motion shots.

Ik vindt zelf persoonlijk de tweede clip er het best bij passen, de muziek klinkt zo lekker zomers en het lijkt bijna alsof de tweede uiting eigenlijk de originele clip was. De tweede clip past natuurlijk ook bij hun muziekintentie: ““Straight up party music for straight up party people.”. En het lijkt wel degelijk op een “party” in de tweede video!

Blog #4 - After Effects

After Effects, in elke film die je tegenwoordig ziet wordt het gebruikt, van grote explosies tot kleine  en subtiele aanpassingen in bijvoorbeeld een titel.

After Effects is een programma dat wordt gebruikt om het beeld van een film te manipuleren of/en om effecten toe te voegen aan een bepaalde scene. Het gebruikt een soortgelijke lay-out als dat van andere Adobe programma’s zoals Photoshop of Premiere. 

Het programma werd voor het eerst gemaakt in 1993, later in 1994 kwam het in handen van Adobe die er vervolgens eigen versies van ging maken.

Adobe After Effects zorgt er niet voor dat je een bepaalde stijl van vormgeven gaat hanteren maar het geeft je wel de tools die bij andere programma’s ontbreken om op een originele wijze te werken. Een voorbeeld hiervan zijn de vele third-party plug-ins die kunnen worden gebruikt. De meest gebruikte plug-in is ‘particle world’, met deze plug-in kan je bepaalde objecten (zelf gemaakt of standaard) creëren en in de vrije 3d ruimte laten bewegen en kan je bijvoorbeeld zelfs de zwaartekracht en wind die het object beïnvloed aanpassen. Een andere tool die kan worden gebruikt is de camera, je kunt zelf kiezen wat voor soort camera en daarmee kan je dan door je eigen gecreëerde 3d wereld heen vliegen om zo vanuit verschillende hoeken het verlangde beeld te kunnen krijgen.

De ontwerper zelf is niet geheel vrij in zijn keuze van programmatuur, dit is afhankelijk van de soort en grootte van de productie. Kleine filmhuisproducties hebben bijvoorbeeld weinig of geen effecten/beeldmanipulaties. Bij deze films hoeft de editor alleen de beelden te knippen en de color-correction toe te passen. Als je dan eens gaat kijken bij een grotere productie waar effecten wel degelijk een rol spelen moet er veel worden gedaan met CGI (Computer-generated imagery) en daarmee verlagen de producenten natuurlijk ook het te betalen bedrag. Een explosie is in After Effects in maximaal een uur in het beeld te verwerkt, de kosten en tijd die het met zich meebrengt om een echte explosie gebruiken zouden de financiën van het desbetreffende bedrijf de grond in boren.

Blog #3 - Semiotiek/beeldtaal

Foto 1

Foto 2

Op foto 1 zie je ME agenten in een rij staan, sommige dragen een schild en sommige dragen een
vuurwapen. Ze hebben hun gezichtbeschermers omhoog en kijken zeer serieus en geconcentreerd.
Op foto 2 zie je twee soldaten in passieve houding met hun geweer op de rug. Ze staan op een
afgezette parkeerplaats met een luchtverweerskanon op de achtergrond.

De foto’s suggereren dat er een oorlog gaande is, geen burgeroorlog maar een oorlog tussen
verschillende landen. Dit maak ik op uit het luchtverweerskanon wat op foto 2 te zien is. Foto 1 laat
ook zien dat de ME agenten bewapend zijn met vuurwapens, bij voetbalwedstrijden is dit niet het
geval dus dit duid ook op de ernst van de situatie. De gezichtsbeschermers zijn op het moment van de
foto niet naar beneden dus dat laat zien dat er zich op dat moment geen dreigende situatie voordoet.

De kennis die je nodig hebt om deze foto’s te begrijpen is het evenement wat zich heeft afgespeeld op
maandag 24 en dinsdag 25 maart in Den Haag, de nucleaire top. Nederland was dit jaar het gastland
voor de nucleaire top, een conferentie met als onderwerp het voorkomen van nucleair terrorisme.
Hierbij waren politici uit 53 landen aanwezig. Veiligheid was van groot belang bij dit evenement door
de aanwezigheid van ‘s werelds belangrijkste personen. Om een aanslag of incident te voorkomen
werden veel routes van treinen en autowegen afgezet en konden mensen in de omgeving van Den
Haag delen van de stad niet in door dranghekken. Wereldleiders werden zelfs per helikopter
binnengevlogen, met meerdere helikopters tegelijk om ervoor te zorgen dat het nog steeds niet
duidelijk was in welk voertuig de wereldleider zat.

De beveiliging is in elk land waar de nucleaire top plaatsvind op zo’n extreme manier ingericht. Dus
wat dat betreft zijn de foto’s neutraal. Maar als je kijkt naar het feit dat we zoveel beveiliging en
militairen moeten inzetten om alleen met zijn allen aan tafel te zitten en een gesprek te voeren. Dit zou
natuurlijk niet nodig moeten zijn en misschien is dat wel de politieke opvatting die achter deze foto’s
verscholen zit.

Blog #2 - Tablet

Ik weet nog dat ik vroeger wel eens een aflevering van Star Trek of StarWars keek en ik altijd met grote bewondering de gadgets aanschouwde die de personages op hun ruimteschepen gebruikten. Vroeger dacht ik altijd dat dit soort technieken en ontwikkelingen pas ver in de toekomst zouden plaatsvinden. We hadden destijds ook nog maar net computers, en die waren nog eens enorm qua grootte. Nooit had ik verwacht dat ik er een decade later eentje in mijn handen had.

Een technologie waarbij je het toetsenbord bij een computer weg denkt en door middel van je vinger op het scherm te drukken/vegen acties kunt ondernemen. Het scherm moest wel kleiner, compacter en dunner. De vorm van een klein plankje (vergelijkbaar met een snijplankje). Hierdoor kan je hem overal heen meenemen en is hij gemakkelijk op te bergen. Dit is een van de bijdragende factoren waarom de tablet zo populair en succesvol is geworden. En het is niet beperkt gebleven tot tablets, ook telefoons gebruiken massaal de touchscreens en kunnen nu gezien worden als een soort kleine ‘beltablets’. Sterker nog, de moderne touchscreens zijn begonnen bij  de telefoons. Later is dit overgegaan op een groter formaat en kwamen de tablets in beeld. 

Het touchscreen is een klein glasplaatje met daaronder een elektrisch veld. Als je vinger het glasplaatje aanraakt maakt het een connectie met het elektrische veld en een veroorzaakt een verandering in het elektrische veld. Sensoren zijn hier dan weer in verwerkt en registreren waar het scherm precies wordt aangeraakt.

‘Medium is the message’ is een van de theorieën van McLuhan, hiermee beweert hij dat het medium belangrijker is dan de ‘content’ of informatie die je ermee verstuurt. Deze theorie past perfect bij de te tablets die de laatste tijd zo enorm populair zijn geworden. Het gaat namelijk niet om de informatie die je ziet op de tablet, deze informatie is namelijk ook hetzelfde als op de computer, het gaat erom waar je hem kan gebruiken en omdat hij zo klein, licht en compact is kan je het medium overal gebruiken. Een soort verlengbare arm van je desktopcomputer thuis. 

Blog #1 - Flessenpost

De boodschap blijft zeker droog tot aankomst bij zijn ontvanger, een onbekende ontvanger. De zender weet niet naar wie hij de boodschap stuurt. Toch heeft de boodschap een sterk verlangen om gevonden te worden. Helaas kan de reis van zender naar ontvanger veel tijd kosten, soms té veel. Dit komt door ruis in vormen van weer en wind. Maar zodra de boodschap bij de betreffende persoon aankomt, is het met een ‘handomdraai’ gelezen.

Ik heb het natuurlijk over flessenpost, een medium wat vroeger vaak werd gebruikt door zeelieden. Het concept is simpel, je hebt een lege fles, daar stop je een briefje in en vervolgens gooi je het in de zee of in een rivier om het aan te laten komen op een andere (liefst) bewoonde plek ergens in de wereld.

In die tijd bestonden er natuurlijk al wel andere manieren en media om een bericht te versturen. Dit werd dan ook uitsluitend gebruikt door zeelieden die wedstrijden deden wiens fles het eerst zou worden ontvangen. Ook werd dit gebruikt door zeelieden die slachtoffer waren van een scheepsbreuk en de brief in de fles deden als een laatste noodkreet om nog gered te kunnen worden. (Dit is vergelijkbaar met rooksignalen die zo nu en dan in deze tijd nog eens voorkomen bij mensen die verdwaald raken in een bos.) In bijna alle gevallen was de tijdsduur en onbetrouwbaarheid van dit medium de reden van het overlijden van deze zeelieden.

Er zijn een aantal merkwaardige berichten in het nieuws gekomen over verschillende flessenpost die werd verstuurd en is aangekomen. Zo is er bijvoorbeeld een voorbeeld van een verzetsstrijder die tijdens de tweede wereldoorlog flessenpost stuurde naar Engeland om de geallieerden op de hoogte te brengen van ontwikkelingen van de Duitse bezetters. Vier of vijf van deze brieven kwamen ook daadwerkelijk aan. Helaas overleed deze man voordat de oorlog tot een einde kwam.

De oudste post (tot nu toe) van deze soort werd gevonden door een Canadees. De post die bij hem aankwam op het strand in de Canadese provincie Brits Columbia dateerde uit 1906. 29 september om precies te zijn.

De kans dat een brief daadwerkelijk bij iemand aankomt is zeer klein maar het is altijd leuk om het te proberen. Zet je e-mailadres en de datum van verzending op een briefje en gooi de fles in de zee, je weet maar nooit waar hij terecht zal komen!